| |
|
| Hyndluljóð (Песнь о Хюндле) |
|
| |
| Источник: СТАРШАЯ ЭДДА (издание Г. Йонссона)
|
|
| Freyja kvað: 1.
"Vaki mær meyja,
vaki mín vina,
Hyndla systir,
er í helli býr;
nú er rökkr rökkra,
ríða vit skulum
til Valhallar
ok til vés heilags.
2.
Biðjum Herjaföðr
í hugum sitja,
hann geldr ok gefr
gull verðungu;
gaf hann Hermóði
hjalm ok brynju,
en Sigmundi
sverð at þiggja.
3.
Gefr hann sigr sumum,
en sumum aura,
mælsku mörgum
ok mannvit firum;
byri gefr hann brögnum,
en brag skaldum,
gefr hann mannsemi
mörgum rekki.
4.
Þórr mun hon blóta,
þess mun hon biðja,
at hann æ við þik
einart láti;
þó er hánum ótítt
við jötuns brúðir.
5.
Nú taktu ulf þinn
einn af stalli,
lát hann renna
með runa mínum."
Hyndla kvað:
"Seinn er göltr þinn
goðveg troða,
vilk-at ek mar minn
mætan hlæða.
6.
Flá ertu, Freyja,
er þú freistar mín,
vísar þú augum
á oss þannig,
er þú hefir ver þinn
í valsinni
Óttar unga
Innsteins bur."
Freyja kvað:
7.
"Dulin ertu, Hyndla,
draums ætlak þér,
er þú kveðr ver minn
í valsinni,
þar er göltr glóar
Gullinbursti,
Hildisvíni,
er mér hagir gerðu,
dvergar tveir,
Dáinn ok Nabbi.
8.
Senn vit ór söðlum
sitja vit skulum
ok um jöfra
ættir dæma,
gumna þeira,
er frá goðum kvámu.
9.
Þeir hafa veðjat
Vala malmi
Óttarr ungi
ok Angantýr;
skylt er at veita,
svá at skati inn ungi
föðurleifð hafi
eftir frændr sína.
10.
Hörg hann mér gerði
hlaðinn steinum,
- nú er grjót þat
at gleri orðit; -
rauð hann í nýju
nauta blóði;
æ trúði Óttarr
á ásynjur.
11.
Nú láttu forna
niðja talða
ok upp bornar
ættir manna:
Hvat ek Skjöldunga,
hvat ek Skilfinga,
hvat er Öðlinga,
hvat er Ylfinga,
hvat er höldborit,
hvat er hersborit
mest manna val
und Miðgarði?"
Hyndla kvað:
12.
"Þú ert, Óttarr,
borinn Innsteini,
en Innsteinn var
Alfi inum gamla,
Alfr var Ulfi,
Ulfr Sæfara,
en Sæfari
Svan inum rauða.
13.
Móður átti faðir þinn
menjum göfga,
hygg ek, at hon héti
Hlédís gyðja;
Fróði var faðir þeirar,
en Fríund móðir;
öll þótti ætt sú
með yfirmönnum.
14.
Auði var áðr
öflgastr manna,
Halfdan fyrri
hæstr Skjöldunga;
fræg váru folkvíg,
þau er framir gerðu,
hvarfla þóttu hans verk
með himins skautum.
15.
Eflðisk hann við Eymund
æðstan manna,
en hann vá Sigtrygg
með svölum eggjum,
eiga gekk Almveig,
æðsta kvinna,
ólu þau ok áttu
átján sonu.
16.
Þaðan eru Skjöldungar,
þaðan Skilfingar,
þaðan Öðlingar,
þaðan Ynglingar,
þaðan höldborit,
þaðan hersborit,
mest manna val
und Miðgarði;
allt er þat ætt þín,
Óttarr heimski.
17.
Var Hildigunnr
hennar móðir,
Sváfu barn
ok sækonungs;
allt er þat ætt þín,
Óttarr heimski.
Varðar, at viti svá.
Viltu enn lengra?
18.
Dagr átti Þóru
drengja móður,
ólusk í ætt þar
æðstir kappar:
Fraðmarr ok Gyrðr
ok Frekar báðir,
Ámr ok Jösurmarr,
Alfr inn gamli.
Varðar, at viti svá.
Viltu enn lengra?
19.
Ketill hét vinr þeira,
Klypps arfþegi,
var hann móðurfaðir
móður þinnar;
þar var Fróði
fyrr en Kári,
inn eldri var
Alfr of getinn.
20.
Nanna var næst þar
Nökkva dóttir,
var mögr hennar
mágr þíns föður;
fyrnð er sú mægð,
fram tel ek lengra;
kunna ek báða
Brodd ok Hörvi;
allt er þat ætt þín,
Óttarr heimski.
21.
Ísolfr ok Ásolfr
Ölmóðs synir
ok Skúrhildar
Skekkils dóttur;
skaltu til telja
skatna margra;
allt er þat ætt þín,
Óttarr heimski.
22.
Gunnarr balkr,
Grímr arðskafi,
járnskjöldr Þórir,
Ulfr gínandi.
23. [Hervarðr, Hjörvarðr,
Hrani, Angantýr],
Búi ok Brámi,
Barri ok Reifnir,
Tindr ok Tyrfingr,
ok tveir Haddingjar;
allt er þat ætt þín,
Óttarr heimski.
24. Austr í Bolm
váru bornir
Arngríms synir
ok Eyfuru,
brökun var berserkja,
böl margs konar,
um lönd ok um lög
sem logi færi;
allt er þat ætt þín,
Óttarr heimski.
25.
Kunnak báða
Brodd ok Hörvi;
váru þeir í hirð
Hrolfs ins gamla.
Allir bornir
frá Jörmunreki,
Sigurðar mági,
- hlýð þú sögu minni, -
folkum grimms,
þess er Fáfni vá.
26.
Sá var vísir
frá Völsungi
ok Hjördís
frá Hrauðungi,
en Fylimi
frá Öðlingum;
allt er þat ætt þín,
Óttarr heimski.
27.
Gunnarr ok Högni,
Gjúka arfar,
ok it sama Guðrún,
systir þeira;
eigi var Gutþormr
Gjúka ættar,
þó var hann bróðir
beggja þeira;
allt er þat ætt þín,
Óttarr heimski.
28.
Haraldr hilditönn
borinn Hræreki
slöngvanbauga,
sonr var hann Auðar,
Auðr djúpúðga
Ívars dóttir,
en Ráðbarðr var
Randvers faðir;
þeir váru gumnar
goðum signaðir;
allt er þat ætt þín,
Óttarr heimski."
-- -- --
Freyja kvað:
29.
"Ber þú minnisöl
mínum gesti,
svá hann öll muni
orð at tína
þessar ræðu
á þriðja morgni,
þá er þeir Angantýr
ættir rekja."
Hyndla kvað:
30.
"Snúðu braut heðan,
sofa lystir mik,
fær þú fátt af mér
fríðra kosta;
hleypr þú, Óðs vina,
úti á náttum,
sem með höfrum
Heiðrún fari.
31.
Rannt at Óði
ey þreyjandi,
skutusk þér fleiri
und fyrirskyrtu;
hleypr þú, Óðs vina,
úti á náttum,
sem með höfrum
Heiðrún fari."
Freyja kvað:
32.
"Ek slæ eldi
of íviðju,
svá at þú eigi kemsk
á braut heðan."
Hyndla kvað:
33.
Hyr sé ek brenna,
en hauðr loga,
verða flestir
fjörlausn þola;
ber þú Óttari
bjór at hendi
eitri blandinn mjök,
illu heilli."
Freyja kvað:
34.
"Orðheill þín
skal engu ráða,
þóttú, brúðr jötuns,
bölvi heitir;
hann skal drekka
dýrar veigar;
bið ek Óttari
öll goð duga." |
|
|
|
|
