|
1. Hugstóran biðk heyra
(heyr jarl Kvasis dreyra)
foldar vörð á fyrða
fjarðleggjar brim dreggjar.
2. Ullar gengr of alla
asksögn, þess 's hvöt magnar
byrgis böðvar sorgar
bergs geymilá dverga.
3. Hljóta munk (né hlítik)
Hertýs (of þat frýju)
fyr örþeysi at ausa
austr víngnóðar flausta.
4. Þvít fjölkostigr flestu
flestr ræðr við sun Bestlu
(tekit hefk morðs til mærðar)
mæringr an þú færa.
5. Eisar vágr fyr (vísa
verk) Rögnis mér (hagna),
þýtr Óðreris alda
(aldr) hafs við fles galdra.
6. Nú 's þat's Boðnar bára,
bergsaxa, tér vaxa,
gervi í höll ok heyri
hljóð fley jöfurs þjóðir.
7. Ok oddneytir úti
eiðvandr flota breiðan
(glaðr) í Göndlar veðrum
(gramr svafði bil) hafði,
ok rauðmána reynir
rógsegl Heðins bóga
upp hóf jöfra kappi
etjulund at setja.
8. Vasat ofbyrjar örva
oddavífs í drífu
sverða sverrifjarðar
svanglýjaði at frýja.
Brakrögnir skók bogna
(barg ofþyrmir varga)
hagl ór Hlakkar segli
hjörs (rakkliga fjörvi).
9. Margt varð él, áðr, Ála
austrlönd at mun banda
randarlauks, af ríki,
rœkilundr of tœki.
10. Berk fyr hefnd, þás hrafna
(hjólm) lof (togins skjóma
hann nam) vörðr (at vinna)
vann síns föður hranna.
11. Rignði (hjörs) á hersa
(hríðremmir) fjör víða
(þrimlundr of jók Þundi
þegns gnótt) méilregni,
ok haldviðurr hölða
haffaxa lét vaxa
laufa veðr at lífum
lífköld Háars drífu.
12. Hjalmgrápi vann hilmir
harðr, Lopts vinar, barða,
því kom vöxtr í Vínu
vínheims fíendr sína,
at forsnjallir fellu
fúrs í Þróttar skúrum
(þat fær þjóðar snytri)
þrír jarls synir (tírar).
13. Hvarfat aptr, áðr erfðan,
óðstafr, föður hafði,
(herforðaðr réð Hörða)
hjörveðrs (konungr fjörvi).
Varðat Freyr, sás fœri,
folkskíðs né mun síðan,
(því bregðr öld við aðra)
jarls ríki framm slíku.
14. Sjau fylkjum kom silkis
(snúnaðr vas þat) brúna
geymir grundar síma
grandvarr und sik (landi).
15. Öll lét senn hinn svinni
sönn Einriða mönnum
herjum kunn of herjuð
hofs lönd ok vé banda.
At veg jötna vitni
valfalls of sæ allan
(þeim stýra goð) geira
garðs Hlórriði farði.
16. Ok herþarfir hverfa
(Hlakkar móts) til blóta
(rauðbríkar fremsk rœkir
ríkr) ásmegir (slíku).
Nú grœr jörð sem áðan,
aptr geirbrúar hapta
auðrýrir lætr áru
óhryggva vé byggva.
17. Nú liggr alt und jarli
(ímunborðs) fyr norðan
(veðrgœðis stendr víða)
Vík (Hákonar ríki).
18. Engi varð á jörðu
ættum góðr, nema Fróði
gætinjörðr, sás gerði,
geirbríkar, frið slíkan.
19. Enn reið öðru sinni
jarl borðmörum norðan;
söngherðir lét sverða
sótt Ragnfrøði at móti.
20. Hóf und hyrjar kneyfi
(hraut unda fjölð) Þundar
- þat sleit víg á vági -
vandar dýr at landi.
Né fjölsnerrinn fyrri
fémildr konung vildi
(vægðit jarl fyr jöfri)
Yggs niðr friðar biðja.
21. Búinn lézk valdr, ef vildi
valmey konungr heyja,
hölða morðs at halda
(herr fell of gram) velli.
22. Hitt vas meir at Mœra
morðfíkinn lét norðan
folkverjandi fyrva
för til Sogns of görva.
Ýtti Freyr af fjórum
folklöndum (sá branda
Ullr stoð af því allri
yrþjóð) Heðins byrjar.
23. Ok til móts á Meita
mjúkhurðum framm þurðu
með svörgœli Sörva
sjau landrekar randa.
Glumði allr, þás Ullar
eggþings Heðins veggjar
(gnótt flaut nás fyr nesjum)
Nóregr, saman fóru.
24. Varð fyr Vinða myrði,
víðfrægt en, gramr, síðan
gerðisk mest at morði
mannfall, við styr annan.
Hlymnarfi bað hverfa
hlífar flagðs, ok lagði
Jalks við öndurt fylki
öndur "þörf", at landi.
25. Ströng varð gunnr, áðr gunnar
gammi nás und hramma
þrengvimeiðr of þryngvi
þrimr hundruðum lunda.
Knátti hafs at höfðum
(hagnaðr vas þat) bragna
folkeflandi fylkir
fangsæll þaðan ganga.
26. Hitt vas auk, at eykir
aurborðs á vit norðan
und sigrunni svinnum
sunnr Danmarkar runnu,
ok holmfjöturs hjalmi
Hörða valdr of faldinn
Dofra danskra jöfra
dróttinn fund of sótti.
27. Ok við frost at freista
fémildr konungr vildi
myrk- Hlöðvinjar -markar
morðalfs þess 's kom norðan,
þás valserkjar virki
veðrhirði bað stirðan
fyr hlymnjörðum hurðar
Hagbarða gramr varða.
28. Vasat í gegn, þótt gerði
garðrögnir styr harðan,
gengiligt at ganga
geirrásar, her þeira,
þás með fylki Frísa
fór gunnviðurr sunnan
(kvaddi vígs) ok Vinða
(vágs blakkriði) Frakka.
29. Þrymr varð logs, es lögðu
leikmiðjungar, Þriðja,
(arngreddir varð) odda
(andvígr) saman randir.
Sundfaxa kom Söxum
sœkiþróttr á flótta,
þar svá gramr með gumnum
garð yrþjóðum varði.
30. Flótta gekk til fréttar
fellinjörðr á velli,
draugr gat dolga Ságu
dagráð Heðins váða,
ok haldboði hildar
hrægamma sá ramma;
Týr vildi sá týna
teinlautar fjör Gauta.
31. Háði jarl, þars áðan
engi mannr, und ranni
hyrjar þing, at herja,
hjörlautar, kom, Sörla.
Bara maðr lyngs in lengra
loptvarðaðar barða
(alt vann gramr of gengit
Gautland) frá sæ randir.
32. Valföllum hlóð völlu,
varð ragna konr gagni,
hríðar áss, at hrósa
(hlaut Óðinn val) Fróða.
Hver séi if, nema jöfra
ættrýri goð stýra?
Rammaukin kveðk ríki
rögn Hákonar magna.
33. Gollsendir lætr grundar
(glaðar þengill her drengja)
- hans mæti knák hljóta -
hljót Yggs mjaðar njóta.
34. Hjalmföldnum, bauð hildi
hjaldrörr, með Sigvalda
hinn's fór í gný Gunnar,
gunndjarfr Búi, sunnan.
35. Né sigbjarka serkir
sómmiðjungum rómu
Háars við Högna skúrir
hléðut fast of séðir.
36. Fjallvönðum gaf fylli,
(fullr varð), en spjör gullu,
herstefnandi hröfnum
(hrafn á ylgjar tafni).
37. Hvar viti öld und einum
jarðbyggvi svá liggja
- þat skyli herr of hugsa -
hjarl sextían jarla.
Þess ríðr fúrs með fjórum
faldleikr Heðins reikar
logskundaðar lindar
lofkendr himins endum.
|
7. Вел в метель булата
Коней вод без счета –
Меч бойца не медлил –
Вождь надежный в клятвах.
Вознес месяц длани
Гримнира, смиряя
Рвенье войнолюбцев
Силой, страж кормила.
8. Бодрить в ратоборстве
Надо ли отраду
Орла, подстрекая
Его к реву дротов?
Стряхивал с доспехов
Стрелы воин смелый,
За жизнь Рёгнир лязга
Копий храбро спорил.
9. Много вьюг валькирий
Друг волков изведал.
Добыл в бою землю
В ладу с волей асов.
10. Стану славословить
Стража зверя моря:
С мыслию о мести
Подъял меч он в сече.
11. Проливая ливни
Стрел над вражьей ратью,
Столб дружины множил
Свидурову свиту.
И, смертоубийствен,
Смерч мечей пронесся,
По знаку владыки
Круша жизни бондов.
12. Грозен, бил булатом
Врага Рёгнир брани. –
Влага рога Грима
Пролилась отселе –
Был народоправен
Прославлен, поправший
Трех храбрейших ярлов
В грозе костров Тротта.
14. Семь фюльков присвоил
Страж одра гадюки -
Вот прибыток, в землях!
В битве князь всеславный.
15. Наказав народу
Снова в разоренных
Капищах поставить
Богов и чтить Тора,
Вслед за тем походом
Пошел с волком павших
Игг доспехов. Боги
Им путь указуют.
16. Преуспел вяз алой
Плахи сечи: асы
К алтарям вернулись
И жертв не отвергли.
Вновь обильны земли,
Сели, как бывало,
В святилищах Бальдры
Меча, беспечальны.
17. Край за Виком Хакон
Крепко в руке держит,
Широко простерлись
Шлемоносца земли.
|
16. Сами асы снова -
Смелый князь умело
Красный круг сраженья
Крепит - стали прежни.
Земли зрим - как ране
Зелены и ныне.
Ярл, как встарь, святыни
Не тайно почитает.
30. Ньёрд сраженья жирну
Жертву дал, гадая,
Другу дротов было
Девы-буй виденье.
Зрил хозяин боя
Зельных вранов бранных.
Нес погибель гаутам
Грома Тюр погромный.
31. Ярл своих вел воев
Вечем звонким сечи,
Шел под круглым кровом
Красным к гаутам ратно.
Вглубь от моря к свеям
Воин вторгся с боем,
Гаутов повергая
В гроб булатом грозным.
|
