|
1. Hétk, þás (hvern vetr) sǫ́tum,
hrafns verðgjafa, (jafnan
líð drakk gramr á góðar)
gagnvart (skipa sagnir).
2. Orms felli drakk allan
(alkostigr) fen hrosta
(rausn drýgði þá ræsir)
Rǫgnvalds niðr í gǫgnum.
3. Bera sýn of mik mínir
morðkends taka enda
þess of þengils sessa
þung mein synir ungir.
4. Nú hykk slíðrhugaðs segja,
síð léttir mér stríða,
(þýtr alfǫður) ýtum
jarls kostu (brim hrosta).
5. Hilmir rauð í hjalma
hreggi skelkvings eggjar,
fór áðr fimtán væri
fetrjóðr hugins vetra;
gǫrr lézk grund at verja
geðfrœkn ok til sœkja,
œri Einars hlýra,
engr mannr und skýranni.
6. Endr hykk Karli kendu
kyndóm jǫfur brynju
(land vasa lofðungs kundar
laust) fyr Dýrnes austan;
fimm snekkjum réð frammi
flugstyggr við hug dyggvan
rausnarmaðr at ræsis
reiðr ellifu skeiðum.
7. At lǫgðu skip skatnar
skilit, fell herr á þiljur;
svǫ́mu jǫrn í ǫ́mu
óðhǫrð Skota blóði;
stall drapa, strengir gullu,
stál beit, en rann sveiti,
broddr fló, bifðusk oddar
bjartir, þengils hjarta.
8. Þrima vas þvígit skemri
(þat vas skjótt) með spjótum;
mætr við minna neyti
minn dróttinn rak flótta;
gall, áðr, grams menn, felli,
gunnmǫ́r of her sǫ́rum
(hann vá sigr fyr sunnan
Sandvík), ruðu branda.
9. Ulfs tuggu rauð eggjar,
eitt þars Torfnes heitir,
ungr olli því þengill,
(þat vas mánadag), fránar;
sungu þar, til þinga,
þunn, fyr Ekkjal sunnan,
sverð, es siklingr barðisk
snarr við Skotlands harra.
10. Hátt bar Hjalta dróttinn
hjalm at geira jalmi,
ógnstœrir rauð Írum
odd, í ferðar broddi;
minn dróttinn naut máttar
mildr und brezkum skildi,
hendi Hlǫðvis frændi
hermenn, en tóksk senna.
11. Týndusk ból, þás brendu
(bráskat þat dœgr háski)
stǫkk í reyr en roknu
rauðr eldr, skota veldi;
morðkennir galt mǫnnum
mein; á sumri einu
fengu þeir við þengil
þrimr sinnum hlut minna.
12. Veitk þars Vatsfjǫrðr heitir
(vask í miklum haska)
míns (við mannkyns reyni)
merki dróttins verka;
þjóð bar skjótt af skeiðum
skjaldborg fría morgin;
gǫrla sák at gíndi
grár ulfr of ná sǫ́rum.
13. Nemi drótt, hvé sæ sótti
snarlyndr konungr jarla;
eigi þraut við ægi
ofvægjan gram bægja.
14. Ýmist vann sá unnar,
írsk fell drótt, þás sótti,
Baldr, eða brezkar aldir,
brann eldr, Skota veldi.
15. Ein vas sús Engla minnir
egghríð né mun síðan,
hefr við helming, meiri,
hringdrífr komit þingat;
bitu sverð, en þar þurðu,
þunngǫr fyr Mǫn sunnan
Rǫgnvalds kind, und randir
ramlig folk, ens gamla.
16. Stǫng bar jarl á Engla
ættgrund, en rauð stundum
(vé bað vísi knýja)
verðung ara tungu;
hyrr óx, hallir þurru,
herdrótt rak þar flótta,
eim hratt, en laust ljóma
limdolgr, náar himni.
17. Margr vas millum borga,
mildingr þrǫng at hildi,
horna-blǫ́str, þars hristisk
hugsterks jǫfurs merki;
vætr brá, 's vígljóss þótti,
vargsteypis her greypum,
skulfu jǫrn en ulfar,
uggs, morginn, hræ tuggu.
18. Harri fekk í hverri
Hjaltlands þrumu branda
(greppr vill grams dýrð yppa)
gagn, sás hæstr vas bragna.
19. Ek em, síz ýtar hnekðu,
jarla, sætt, es vættik,
(jǫfn fengusk hræ hrǫfnum)
hegju trauðr at segja;
sleit fyr eyjar útan
allvaldr blǫ́u tjaldi;
hafði hreggsvǫl dúfa
hrími fast um líma.
20. Óskepna varð uppi
endr, þás mǫrgum kendi
háligt róg at hníga,
hǫrð, þars jarlar bǫrðusk;
nær réðusk ástmenn órir,
oddhríð es varð (síðan
ǫld fekk mein en milda
mǫrg) fyr Rauðabjǫrgum.
21. Hvárn tveggja sák hǫggva
hirð á Péttlandsfirði
(ór þrifusk mein at meiri)
mínn auðgjafa sína;
sær blezk, en dreif dreyri
døkkr á saumfǫr kløkkva,
skaut á skjaldrim sveita,
skokkr vas blóði stokkinn.
22. Gramr mundi sá gǫmlu
gunnbráðr und sik láði
(hann fekk miklu minni
mannspjǫll) koma ǫllu,
ef ílendra Endils
ættstafr hafa knætti
(vélti herr of Hjalta)
hjalm-Þrótta lið (dróttin).
23. Hringstríði varð hlýða
herr frá Þursaskerjum,
rétt segik þjóð hverr þótti
Þórfinnr, til Dyflinnar.
24. Bjǫrt verðr sól at svartri,
søkkr fold í mar døkkvan,
brestr erfiði Austra,
allr glymr sær á fjǫllum,
áðr at Eyjum fríðri
(inndróttar) Þórfinni
(þeim hjalpi goð geymi)
gœðingr myni fœðask.
25. Ættbœti firr ítran
allríks, en biðk líkna
trúra tyggja dýrum,
Torf-Einars goð meinum.
|
Какой муж моложе
Торфинна под синью
Сам готов за землю,
Ярый духом, спорить?
Все от Турсаскера
До Дюплинна люди
Стали, правду молвлю,
Торфинну повинны.
|
