|
1. Nú hykk rjóðanda reiðu
rógǫrs, þvít veitk gǫrva,
(þegi seimbrotar) segja
seggjum hneitis eggja;
vasat ellifu allra
ormsetrs hati vetra,
hraustr þás herskip glæsti
Hǫrða vinr ór Gǫrðum.
2. Þing bauð út enn ungi
eggrjóðandi þjóðum,
fim bar hirð til hǫmlu
hervæðr ara bræðis;
salt skar húfi héltum
hraustr þjóðkonungr austan;
bǫ́ru brimlogs rýri
brún veðr at Sigtúnum.
3. Gekk á Svíþjóð søkkvi
Sveins, es fremð vann eina;
fýstisk Áleifs austan
afkart sonar hjarta;
nótt beið ok dag dróttins
dygg ferð Jaðarbyggva;
fýst bað gramr í geystu
gífrs veðri sér hlífa.
4. Flœði fylkir reiði
framr þjóðkonungs ramma,
stǫkk fyr auðvin órum
armsvells hatti "gellir";
létat Nóregs njóta
nýtr þengill gram lengi;
hann rak svein af sínum
sókndjarfr fǫður-arfi.
5. Afkárlig varð, jarla,
orðgnótt, sús hlaut dróttinn;
fylgði efnð, því 's ylgjar
angrtælir réð mæla,
at framm í gný grimmum
grafnings und kló hrafni
fúss lézk falla ræsir
feigr eða Danmǫrk eiga.
6. Segja munk, hvé Sygna
snarfengjan bar þengil
hallr ok hrími sollinn
hléborðs visundr norðan;
setti bjóðr at breiðu
brynþings (fetilstinga
fús tók ǫld við œsi)
Jótlandi gramr branda.
7. Náði siklingr síðan
snjallr ok Danmǫrk allri
(mǫ́ttr óx drengja dróttins)
dýrr Nóregi at stýra;
engr hefr annarr þengill
áðr svá gnógu láði
(bráskat bragnings þroski)
barnungr und sik þrungit.
8. Vann, þás Vinðr of minnir
vápnhríð konungr, síðan;
sveið ófám at Jómi
illvirkja hræ stillir;
búk dró bráðla steikðan
blóðugr vargr af glóðum;
rann á óskírð enni
allfrekr bani hallar.
9. Fúss lét á Ré ræsir
rammþing háit Glamma;
valska rauð fyr víðu
Vestlandi gramr branda.
10. Óð með øxi breiða
ódæsinn framm ræsir,
varð of hilmi Hǫrða
hjǫrdynr, ok varp brynju;
þás of skapt, en skipti
skapvǫrðr himins jǫrðu,
(Hel klauf hausa fǫlva)
hendr tvær jǫfurs spendu.
11. Svá hlóð siklingr hǫ́van
snarr af ulfa barri
(hrósak hugfulls vísa)
hrækǫst fira (ævi),
at áleggjar Yggjar
allnáttfǫrull máttit
(ǫld lá vítt), þótt vildi,
vífs marr yfir klífa.
12. Vítt hefk heyrt at heiti
Helganes, þars elgi
vágs enn víða frægi
vargteitir hrauð marga;
røkr ǫndurt bað randir
reggbúss saman leggja,
rógskýja helt, Rygja,
regni haustnǫ́tt gegnum.
13. Skeiðr tók Bjarnar bróður
ballr Skǫ́nunga allar
(þjóð røri þeirar tíðar
þingat) gramr með hringum.
14. Dǫrr lét drengja harri
drjúgspakr af þrek fljúga
(glœddi eldr af oddum)
almi skept á hjalma;
létat hilmir hneiti,
Hǫgna væðr í gǫgnum
jǫrn flugu þykt sem þyrnir,
þél harðara sparðan.
15. Sveins manna rekr sunnan
sǫndug lík at strǫndum;
vítt sér ǫld fyr útan
Jótland, hvar hræ fljóta;
vitnir dregr ór vatni
(vann Áleifs sonr bannat),
búk slítr vargr í víkum,
valkǫst (ara fǫstu).
16. Uppgǫngu vann yngvi
auðlógandi gnóga,
gerði hilmir Hǫrða
hjǫrþey, á Skáneyju.
17. Svik réð eigi eklu
allvaldr Dǫnum gjalda;
lét fullhugaðr falla
Falstrbyggva lið tyggi;
hlóð, en hála téðu
hirðmenn ara grenni,
auðar þorn fyr ǫrnu
ungr valkǫstu þunga.
18. Enn rauð frǫ́n á Fjóni,
fold sótti gramr dróttar,
(ráns galt herr frá hǫ́num)
hringserks lituðr merki;
minnisk ǫld, hverr annan
jafnþarfr blǫ́um hrafni
(ǫrt gat hilmir hjarta)
herskyldir tøg fyldi.
19. Ungr skjǫldungr stígr aldri
jafnmildr á við skilðan
(þess vas grams) und gǫmlum
(gnóg rausn) Ymis hausi.
|
1. Днесь - внемлите люди -
Я рассказ о князе -
Ведомы мне подвиги
Славного - слагаю.
Одиннадцать татю
Мира не сравнялось
Зим, как струг из Гардов
Друг хёрдов направил.
2. Клич губитель тарчей
Кликнул - вмиг в одеждах
Рать к вождю под стяги
Ратных собиралась.
Киль заиндевелый
Резал гладь и резво
Нес конь зыбей князя
Юного в Сигтуны.
5. Был князь достохвальный
Непреклонен в слове.
Все свершил стяжатель
Побед по обету:
Мол взойдет на датский
Он престол иль в стоне
Дротов, конунг, мертвый,
Достанется врану.
6. Зубр великий борта,
Накренясь, нес князя
Сопва к югу, иней
Грудь челна окутал.
И вождь у прибрежья
Ютского, ас прута
Хильд, пристал на радость,
Духом бодр, народу.
9. Раж, оружье в сече
Князь в Рэ окрасил.
Близ Вестланда властный
Вальской бился сталью.
10. Шел князь с остролезой
В сваре стрел секирой,
Сбросил с плеч, могучий,
Хёрдов друг, кольчугу.
Оберучь - урочищ
Сих господь устроил
Судьбы - Хель вздымал он,
Черепа калеча.
12. Князь у Хельганеса
Нескольких - неслыхан
Ратный труд - очистил
Кляч дороги крачек.
Видур ведьмы тарчей,
Ввечеру он сечу
Начал, в ночь не схлынул
Дождь ужей кольчужных.
13. Куда сконцам против
Князя! Сани сходней
Свейновы в счастливый
Час очистил витязь.
17. С изменников-данов
Князь взыскал жестоко.
Уложил из Фальстра
Рать батог богатства.
Орлов не оставил
Он без корма, кормчий
Готи волн, и билась
Гридь за господина.
18. Вновь на Фьоне данов
Наголову, стяги
Крася, вождь кольчужный
Разбил за измену.
Из чад княжьих кто же
На зиме двадцатой
Пекся так о черном,
Рьяный в сердце, вране?
|
