|
1. Míkáll vegr þats misgǫrt þykkir
manvitsfróðr ok alt et góða;
tyggi skiptir síðan seggjum
sólar hjalms á dœmistóli.
2. Siklinga venr snekkjur
sælútar konr úti,
hann litar herskip innan
(hrafns góð es þat) blóði.
3. Bekks lá eldr ok axla
ulfliðs Dǫnum miðli.
(ek svá armband þakka
eitt Skǫ́nunga) hǫ́num.
4. Kreisti knútu lostna
klifs bein fjǫru steini.
5. (lausav.) Drengr 's í gǫgn at ganga
(gótt 's fylgja vel drótni)
ǫld leynik því aldri,
ófúss syni Brúsa;
oss es, ef jarlar þessir
ógnbráðir til ráðask,
(hǫrð mun vinraun verða)
vandligr kostr fyr hǫndum.
|
