|
1. Út bauð jöfra hneitir
élmóðr af Svíþjóðu,
suðr hélt gramr til gunnar,
gunnbliks, liði miklu;
hverr vildi þá hölda
hrægeitunga feitir,
már fékk á sjá sára
sylg, Eiríki fylgja.
2. Óna, fór ok einu
unnviggs, konungr sunnan,
sverð rauð mætr at morði
meiðr, sjau tigum skeiða,
þá er hún lagar hreina
hafði jarl um krafða,
sætt gékk seggja ættar
sundr, Skánunga fundar.
3. Görðisk snarpra sverða,
slitu drengir frið lengi
þar er gollin spjör gullu,
gangr um Orminn langa.
Dólgs kváðu fram fylgja
fráns leggbita hánum
sœnska menn at sennu
sunnr ok danska runna.
4. Fjörð kom heldr í harðan,
hnitu reyr saman dreyra,
tungl skárusk þá tingla
tangar, Ormr hinn langi;
þá er borðmikinn Barða
brynflagðs reginn lagði,
jarl vann hjálms at hólmi
hríð, við Fáfnis síðu.
5. Hykkat vægð at vígi,
vann drótt jöfur sóttan,
(fjörð komt) jarl (at jörðu)
ógnharðan, sik spörðu,
þás (fjarðmývils) fœrðuð
folkharðr á tröð Barða
(lítt vas Sifjar sóti
svangr) við Orm enn langa.
6. Hét á heiptar nýta
hugreifr, með Óleifi
aptr stökk þjóð um þoptur,
þengill sína drengi.
Þá er hafvita höfðu
Hallands um gram snjallan,
varð fyrir Vinda myrði
vápneiðr, lokit skeiðum.
7. Drógusk vítt at vági
Vinda skeiðr, ok gíndu
Þriðja hauðrs á þjóðir
þunn gálkn járnmunnum.
Gnýr varð á sjá sverða,
sleit örn gera beitu,
dýrr vá drengja stjóri,
drótt kom mörg á flótta.
8. Hjálmfaldinn bar hilmi
hrings at miklu þingi,
skeiðr glæstu þá þjóðir,
þangat Ormr hinn langi.
En sunnr at gný gunnar
glaðr tók jarl við naðri,
áðr varð egg at rjóða
ættgóðr Hemings bróðir.
|
1. Из Свитьода, смелый,
Снарядил он рати
На близкую битву,
Вождей погубитель,
С Эйриковьм войском
За море стремился
Всякий из кормильцев
Соек сока раны.
2. Семь десятков стругов
Конунг трёндов двинул,
И один. Князь смело
Раздавал удары.
Ланей моря сконских
Ярл добыл для битвы.
Мир в секирном звоне
Мужи разорвали.
3. Вкруг Змеи Великой
Долго сталь плясала
Льдяная. Дружины
Принесли немирье.
Говорят, что в ветре
Острых косторубов
С ярлом рядом свеев
И данов видали.
4. Секли кнуты битвы
Кольчуги, и туго
Фафниру в раздоре
Руды приходилось.
Барди к борту Змея
Встал, высокий, волю
Аса битвы в песне
Копий исполняя.
6. Вождь отважный в битве
Ободрял отряды,
А Олава люди
Назад отступали,
Когда коней пены
К смелому придвинул –
Бой гремел – убийце
Вендов златовержец.
7. Нагрянули венды
Отовсюду. Точат
Зубы великанши
Крышки Христ на рати.
Волки рвали трупы,
Громко сталь бряцала,
Полководец бился,
А полки бежали.
8. Мчал в преславной сече
Мечей Змей Великий
Вождя, и дружина
Ладьи снарядила. Но
Гадюка в крике
Хлёкк досталась ярлу,
Когда благородный
Клинок окровавил.
|
