|
1. Hratt lítt gamall, lýtir
lögreiðar, framm skeiðum;
fórat fylkir œri
folksveimuðr þér heiman;
hilmir bjótt ok hættir
harðbrynjuð skip kynjum;
reiðr hafðir þú rauðar
randir Knútr fyr landi.
2. Út fylgðu þér Jótar,
auðmildr, flugar trauðir,
skauthreina bjótt skreytir
Skánunga lið Vánar;
váð blés of þér vísi,
vestr settir þú flesta
(kunt gerðir þú þannig
þitt nafn) í haf stafna.
3. Herskjöld bart ok helduð
hilmir ríkr af slíku;
hykkat þengill þekðusk
þik kyrrsetu mikla;
ætt drapt, Jóta dróttinn,
Játgeirs í för þeiri;
þveit rakt (þrár est heitinn)
þeim stillis konr illan.
4. Brunnu byggðir manna
buðlungr fyr þér ungum,
opt lézt, hús ok, heiptar
herkall búendr gerva.
5. Gunni lézt í grœnni
gramr Lindisey framða,
beldu viðr þeir 's vildu
víkingar því ríki;
bíða lézt í breiðri
borg Helminga sorgir
œstr fyr Úsu vestan
engst folk, Svía þrengvir.
6. Ungr fylkir lézt Engla
allnær Tesu falla,
flóði djúpt of, dauða,
dík Norðimbra líkum;
svefn brauzt svörtum hrafni
sunnarr, hvötuðr Gunnar,
ollir sókn hinn snjalli
Sveins mögr at Skorsteini.
7. Fjörlausa hykk Frísi
friðskerðir þar gerðu,
brauzt með byggðu setri
Brandfurðu, þik randa;
Játmundar hlaut undir
ættniðr göfugr hættar,
danskr herr skaut þá dörrum
drótt, en þú rakt flótta.
8. Skjöldungr, vant und skildi
skœru verk, hinn sterki,
(fekk blóðtrani bráðir
brúnar) Assatúnum;
vátt, en valfall þótti
verðung, jöfurr sverði
nær fyr norðan stóru
nafn gnógt Danaskóga.
9. Bjóðr, vant brynjur rauðar,
blíðr stórgjafa, síðan
(lætr önd áðr þrek þrjóti
þinn) fyr Norðvík innan.
10. Framm gekt enn þars unnuð
(almr gall hátt) við malma,
[knáttut] slæ [þars sóttuð]
sverð [kastala verja];
unnuð eigi minni
(ulfs gómr veit þat) rómu,
hnekkir hleypiblakka
hlunns, á Tempsar grunni.
11. Svíum hnekðir þú, sóknar
siklingr örr, en mikla
ylgr, þars á hin helga,
ulfs beitu fekk, heitir;
helt, þars hrafn né svaltat,
(hvatráðr est þú) láði,
ógnar stafr, fyr jöfrum,
ýgr, tveimr (við kyn beima).
|
11. Полк разбил ты свейский
Наголову. Волки
Кости у Священной
Реки разгрызали.
Остоял шест рети.
Решительный – сыты
Враны – ты равнины
От врагов обоих.
|
